Afgelopen weekend was het vijftig jaar geleden dat het grootste protest tegen de Vietnamoorlog plaats vond. Hippies werden ze genoemd. Het waren idealisten die vrede en liefde wilden. De oorlog in Vietnam hadden we iedere avond met al zijn gruwelijkheden in het journaal. Onze ouders hadden allemaal de tweede wereldoorlog meegemaakt, de opbouw en de relatieve armoede. De jongelui wilden het anders. Studentenprotesten waren vaak ook gewelddadig en provo schopte graag tegen alles aan. Maar hippies waren anders. “Beter langharig dan kortzichtig” was een bekende kreet die ook op Volendam op een muur stond gekalkt. Ze hadden vrolijke kleurige kleding, sjaals en kettingen. Hippies waren idealisten, vrijheid, gelijkheid en liefde want ze hadden vertrouwen in de mens. De wereld en Nederland in het bijzonder is veel welvarender geworden maar hoeveel gelukkiger? Over twee weken is het vijftig jaar geleden dat er op het eiland Wight ook zo’n festival plaats vond. Daar verzamelden driehonderdduizend hippies met bijna dezelfde artiesten als op Woodstock. Na afloop van dat feest heb ik een paar hippies meegenomen naar Volendam en hier nog een beetje plezier met ze gemaakt. Ik kreeg laatst van een ouwe vriend die overleden is een erfenis. Hij had een paar souvenirs bewaard van dat hippiefestival. Het hele weekend is aandacht besteed aan die flowerpower generatie omdat het zo tot de verbeelding van vele mensen spreekt. De idealen zijn een beetje aan de kant geschoven maar de geest die toen in je waarde is nooit meer verdwenen.
