Na een tijdje als columnist er tussenuit te zijn geweest werd ik gevraagd om periodiek een stukje te schrijven voor de Nivo. René Pius zag wel wat in me en ik vond het een grote eer toen hij vertelde dat het een wekelijkse gastkolom zou worden samen met enkele grote namen uit Volendam. Mensen waar ik erg tegenop kijk om wat zij allemaal gepresteerd hebben.
Ik zie mezelf nog steeds, zoals een buurman me ooit kwalificeerde, als een slagertje die geluk heeft gehad met het nest waarin hij geboren is, met de vrouw die hij getroffen heeft en met zijn kinderen en kleinkinderen. Maar ook als naoorlogs kind (Boomer) die mazzel heeft gehad aan de welvaart die explosief groeide en met huizenprijzen die zo goedkoop waren dat ze nu in 2023 ongeloofwaardig overkomen. Een nadeel van deze leeftijd is wel dat er nog zo weinig leef tijd over is. Vaak wordt gevraagd: “hoe gaat het met je?” De intonatie van deze vraag is anders dan vroeger. Toen was het meer een opening voor een gesprek, tegenwoordig is het, vooral van leeftijdsgenoten, meer serieus vanwege de gezondheidsproblemen die zich op deze leeftijd voor kunnen doen. Mijn steevaste antwoord is dan: “ik heb last van een “PHPD-je”, een Pijntje Hier Pijntje Daar!
Vaak zitten we dan in hetzelfde schuitje. Er ontwikkelt zich dan ook regelmatig een gesprek richting onze activiteiten. Zo was ik van de week bij het optreden van leeftijdsgenoot Thomas Tol -ook zo’n fenomeen- die op onnavolgbare wijze de avond aan elkaar praatte. Daar sprak ik iemand die veel vrijwilligerswerk doet. Ik vertelde hem dat ik mijn opleiding als zelf slachtende slager nog had genoten van Ouwe Wullumpie. Zijn slagerij was op het Noordeinde waar ik, bij gebrek aan woningen, op zolder geboren ben. Via een levenslang leertraject ben ik geëvolueerd tot onderzoeker van gegevens, in goed Nederlands heet dat tegenwoordig een Data Analist. Ook ben ik bijzonder nieuwsgierig naar kunstmatige intelligentie, met dank aan Cees Snoek ( hoogleraar aan de universiteit) en tevens mijn mede columnist.
Ik was het met mijn gesprekspartner eens dat dit wel wat anders is dan mijn oorspronkelijke beroep. Vroeger waren we als slager afhankelijk van de visvangst. Als er veel vis werd gevangen en verkocht, dan hadden de vissers centen om handen en werd er veel vlees verkocht. Ook ruilden we in de zomer veel vlees voor paling. De vaste rookdag was de dinsdag. Na het bezoek aan de markt waar het vee werd gekocht, werd de paling gevild en gerookt. Tegenwoordig niet meer voor te stellen met alle hygiëne regels waar nu aan voldaan moet worden!
We hadden het samen over een gevierd schrijver die een boek gepubliceerd heeft over de Griekse geschiedenis. Dit boek heeft vele raakvlakken met deze tijd. Oorlogen, epidemieën, populistische volksmengers, vreemdgaan en verspreiders van nepnieuws. Dat ik uitgenodigd was voor een heel oud Romeins fenomeen vond hij heel bijzonder, de viering van de verjaardag van Bacchus. Ik vertelde hem dat de uitnodiging aanvaard is omdat er vele wijnliefhebbers tussen zitten. Ze nemen allemaal een fles van hun lekkerste wijn mee wat een Bacchanaal feest zal garanderen. Mijn leeftijdgenoot was zeer benieuwd naar de afloop van dit feest, ikzelf trouwens ook!
