Afgelopen zondag was de Pieperrace, een 34 jaar oude traditie die stamt uit de oorlog. Ik heb een oude vriend die deze tocht verschillende keren had meegemaakt. Ook was hij herhaaldelijk beschoten door Engelse vliegtuigen. Daar dacht ik tijdens die zonovergoten vlootschouw niet aan. Het was een visueel spektakel van jewelste. Met de kinderen en kleinkinderen was het op een terras onder het genot van een hapje en een drankje volop genieten.
Vorige week heb ik in Volendammer klederdracht een Griekse vriend, die in New York woont, samen met zijn dochter rondgeleid. De molen, het sluisje, de vennetjes van de dijkdoorbraken en het uitzicht vanaf de dijk over het Marinapark waren een goeie start. Daarna bij Jan Pitjes een delicatesse laten proeven wat ze nog niet kenden. Ze waren sprakeloos toen we de dijk op kwamen. We wandelden naar Spaander waar ik de betekenis van enkele schilderijen uitlegde. Na een foto in klederdracht bracht ik ze terug naar de pont in Noord, waar ze de skyline van Amsterdam konden bewonderen. Superblij en geen woorden voor het mooie Volendam namen we afscheid. Ik moet wel een keertje naar New York komen, dat dan weer wel. Maar dat doen we niet zei ik, we zien elkaar wel weer op een Grieks eilandje. Trots op Volendam.
